Μα η ανάλαφρη αίσθησή του, η ομορφιά της φωτογραφίας, η γλύκα του σεναρίου και το ευγενές «κορτάρισμα» στο παρελθόν και την τότε κοινωνία, το μεταμορφώνουν σε μια τρυφερότατη και πλήρως ευχάριστη σινεματική εμπειρία, ένα ταξίδι αναψυχής στο άλλοτε. – Φοί. Κρομμύδας, Popaganda.gr
Μια ταινία γεμάτη φως για τη σκοτεινή εποχή του Φράνκο. – Δη. Μπούρας, Καθημερινή
Είναι καταπληκτική η σύλληψη της αντίδρασης ενός χαρακτήρα που δεν έχει τίποτα ηρωικό πάνω του απέναντι σε όλα αυτά. Η αξιοπρέπεια είναι ένα βήμα. Το να μην φοβάσαι είναι ένα άλλο. Η απρόβλεπτη αντίδραση – μια επαναστατική πράξη απέναντι σε όσα μας καταδυναστεύουν- είναι το κυριότερο. Πάνω από όλα χρειάζεται όμως ένα ισχυρό στήριγμα. Αυτό είναι οι στίχοι των Beatles. Για αυτό το σκοπό ο Αντόνιο (σπουδαίος στο ρόλο του ο αλμοδοβαρικός Καμάρα του «Μίλα της», της «Κακής εκπαίδευσης» κ.α.) σπεύδει να συναντήσει το ίνδαλμα του. Για να τον πείσει να γράφουν πλέον οι Beatles τους στίχους των τραγουδιών τους πάνω στο άλμπουμ τους. Δεν θα σας πούμε αν τα κατάφερε ή όχι. Ίσως να μην έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει όμως ότι άνθρωποι σαν τον Αντόνιο (με περίσσευμα ψυχής και ανθρωπιάς) ξέρουν πάντα προς τα που πηγαίνει ο σωστός δρόμος. Και τον ακολουθούν χωρίς να παρεκλίνουν ούτε στιγμή από αυτόν, φτάνοντας μέχρι τα θεσπέσια Strawberry fields… forever! – Κων. Καϊμάκης, Screeneye.net
Γλυκύτατο road movie με εξαιρετικούς ηθοποιούς, μια ταινία πολιτική αλλά με έντονη ποπ αισθητική. Διαδρομή σε ήρωες που αλλάζουν, μέσα σε μια χώρα που αρνείται να μετακινηθεί. – Λήδα Γαλανού, Εφ.Συν.
Ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσεις τον φόβο είναι να ακολουθήσεις τον δρόμο προς την ελευθερία. – Χρυσόσ. Λακταρίδης, Doctv.gr
Ενώ στο πρώτο επίπεδο παρακολουθούμε τη θαρραλέα προσπάθεια τριών διαφορετικών χαρακτήρων να κυνηγήσουν το όνειρό τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους (να πάψουν δηλαδή να τη ζουν με τα μάτια κλειστά ), στο βάθος πεδίου μια ολόκληρη χώρα επιχειρεί δειλά και αθόρυβα κάτι παρόμοιο, όμηρος του φόβου, της βίας κι ενός απάνθρωπου δικτατορικού καθεστώτος. Διακριτικά ο Τρουέμπα ισορροπεί το κινηματογραφικό ενδιαφέρον του ανάμεσα στο προσωπικό και το ιστορικό δράμα, προκρίνοντας μια χιουμοριστική, καλόκαρδη προσέγγιση που δεν φοβάται το συναίσθημα ή μια προβλέψιμη σεναριακή λύση. Χειρίζεται αυτές τις ευκολίες επιδέξια, ολοκληρώνει το ταξίδι με ένα βελούδινο φινάλε και διαθέτει ένα χαρισματικό πρωταγωνιστή, τον αλμοδοβαρικό Χαβιέρ Καμάρα του «Μίλα της». Η επιβράβευση έρχεται με μια μεγάλη εμπορική επιτυχία κι έξι Βραβεία Γκόγια (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, αντρικού ρόλου, νέας ηθοποιού και μουσικής για το ατμοσφαιρικό σκορ του θρυλικού Πατ Μέθενι ). – Χρη. Μήτσης, Αθηνόραμα
Σε αυτό το road movie εποχής μπορεί όλα να δείχνουν γοητευτικά και άψογα φωτογραφημένα, όμως στην διάρκεια του φιλμ χωράνε μερικοί καλοσχηματισμένοι χαρακτήρες, μια ενδιαφέρουσα απεικόνιση της εποχής και της ισπανικής Ιστορίας, μικρές γοητευτικές λεπτομέρειες, χιούμορ και τρυφερότητα κι ακόμη και ψήγματα μιας πολιτικής ματιάς στο παρελθόν -αλλά κι ως αντανάκλαση και στο τώρα. Το φιλμ του Τρουέμπα κατορθώνει να ισορροπεί την «μεγάλη εικόνα» με τις μικρές προσωπικές ιστορίες και την νοσταλγική γοητεία της εποχής με την αλήθεια της ζωής στο τότε που προφανώς δεν ήταν ιδανική. – Γιώ. Κρασσακόπουλος, Flix.gr
Το “Η Zωή είναι Ωραία…” φαίνεται απλή ταινία, αλλά σίγουρα δεν είναι. Με τη γλύκα και τη μυαλωμένη σύνδεση των πρωταγωνιστών και των επιμέρους θεμάτων τους, εξελίσσεται σε μια ήπια πολιτική κομεντί με τρυφερή νοσταλγία στην καρδιά της. – Θο. Κουτσογιαννόπουλος, Lifo.gr
Μια ευφυέστατη, γλυκόπικρη, πολυεπίπεδη και πολιτικοποιημένη ιστορική αλληγορία που θα σας κλέψει την καρδιά. – Κων. Καϊμάκης, Screeneye.net
O Τρουέμπα τοποθετεί στο φόντο της ιστορίας του την καταπίεση, την οπισθοδρομικότητα και τον φόβο που βασίλευαν στη φρανκική Ισπανία. Και πραγματικά, ποτέ ένας τίτλος τραγουδιού δεν έτυχε τέτοιας θριαμβευτικής παρουσίας σε μια ταινία σαν το «Help!» του Λένον, που ξεστομίζεται από τους πρωταγωνιστές σε δυο καίριες στιγμές του φιλμ…[και] τι εξαιρετικός ηθοποιός αυτός ο Κάμαρα! Από τον εξπρεσιονιστικό γκέι αεροσυνοδό στο «Δεν κρατιέμαι!» του Αλμοδόβαρ, και τον μεταμελημένο μοιχό στο «Ένα πιστόλι σε κάθε χέρι» σε τούτον εδώ τον δασκαλάκο-λεβεντιά. Δείτε τον, αξίζει. – Τατι. Καποδίστρια, Tospirto.net
Όψη σίξτις στην φωτογραφία, διάλογοι έξυπνοι, με πικρό χιούμορ, αποδίδουν την αίσθηση φόβου της εποχής, ενώ το όμορφο και ζεστό φινάλε, δίνει μια νότα αισιοδοξίας για το αύριο που ξημερώνει. Και που δεδομένα πρέπει ο καθένας μας να παλέψει για να το φέρει στα μέτρα του. – Lessthanzervo.blogspot.com
Ευαίσθητη, αισιόδοξη, διάφανη η ταινία του Τρουέμπα, αποπνέει αυθεντικότητα σε κάθε της σεκάνς… Ακουμπά στέρεα στο ρυθμό, στην αρμονία, στον τόνο και την ποιότητα των τριών μελαγχολικών της χαρακτήρων. Υποδειγματικοί οι ερμηνευτές, άριστη η τεχνική και ο δημιουργός γνωρίζει πώς να κάνει εξαιρετική χρήση όλων αυτών των στοιχείων για κάτι περισσότερο από αξιαγάπητη ταινία…Να αντιμετωπίσετε την ταινία με υπομονή για να ανακαλύψετε με έκπληξη τη ζεστασιά της απλότητας αυτής της ιστορίας που είναι και διασκεδαστική και αφήνει μια γεμάτη ανθρωπιά γεύση στο στόμα. Χωρίς πικρίες, με πολύ συναίσθημα και με περισσότερο χιούμορ από δράμα… Να τη δείτε!!! – Ριζοσπάστης
Η ζωή είναι εύκολη με τα μάτια κλειστά μας λέει το τραγούδι προτρέποντας μας να ανοίξουμε τα μάτια και να ζήσουμε την ζωή μας με τόλμη και θέληση για ελευθερία… Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί με απλότητα και ευαισθησία τα τοπία και τους ανθρώπους. Οι εικόνες του έχουν ένα αυθόρμητο λυρισμό που δημιουργεί μια υπέροχη νοσταλγική ατμόσφαιρα και είναι γεμάτες με ζεστά χρώματα που δίνουν μια ιδιαίτερη ομορφιά στην εικόνα… Η νεαρή Νατάλια Ντε Μολίνα είναι εκπληκτική στο ρόλο της νεαρής Μπελέν που μεταμορφώνεται από ένα κορίτσι που υπομένει την μοίρα της σε μια γυναίκα που αποφασίζει η ίδια για την μοίρα όπως και ο Φρανσέσκ Κόλομερ που σκιαγραφεί με ευαισθησία και μετρημένη ερμηνεία τον έφηβο που επαναστατεί και ανακαλύπτει την ζωή και τον έρωτα. Ο Χαβιέ Κάμαρα είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς της Ευρώπης και το αποδεικνύει με την ερμηνεία του στο ρόλο του Αντόνιο. Οι εκφράσεις του προσώπου του, η στάση του σώματος και ο τόνος της φωνής του αποπνέουν την ευχαρίστηση, το πάθος και την χαρά της ζωής που κατορθώνει να μεταδώσει και στους άλλους. Ένας μικρός ήρωας της καθημερινότητας που διακριτικά αλλάζει την ζωή των άλλων. – Antoine Doinel, Cinepivates.gr
Ένα γοητευτικό, καλοφτιαγμένο road movie που κατορθώνει να είναι την ίδια στιγμή χαριτωμένο κι απολαυστικό, αλλά δίχως να αγνοεί την ιστορική πραγματικότητα της εποχής ή τις πιο σκοτεινές πλευρές των χαρακτήρων του… Εξαιρετικά φωτογραφημένο, με μια θαυμάσια ερμηνεία από τον Χαβιέ Κάμαρα στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το «Η ζωή είναι ωραία» είναι μια ευχάριστη μικρή έκπληξη που δείχνει πως μια ταινία εποχής δεν είναι απαραίτητο να τσαλαβουτά στα ρηχά μιας κενής νοσταλγίας. Γιώ. Κρασσακόπουλος, AV
Η ταινία σε κερδίζει με τις πανέμορφες ολοζώντανες ερμηνείες και των τριών ηθοποιών που αγκιστρώνεσαι πάνω τους και θέλεις να τους γνωρίσεις, η ταινία σε κερδίζει με την φωτογραφία να έχει τονιστεί από τα μεσογειακά χρώματα της νότιας Ισπανίας και της δεκαετίας του 60 (πράγμα που αδυνατούμε να κάνουμε στην χώρα μας), σε κερδίζει με το γρήγορο μοντάζ, την ευαισθησία και την ευγένεια στην οπτική που σου χαρίζει χαμόγελα, με την λαμπερή της αντίληψη και διάθεση. – Kinoeye-gr.blogspot.gr
Όταν κλείνεις τα μάτια, η φαντασία σου σχηματίζει νέες εικόνες, νέους κόσμους που σου ανήκουν και δεν ανήκεις. Για ένα τέτοιο κόσμο μιλάει το γνωστό τραγούδι του John Lenon, για έναν ανάλογο κόσμο θέλει να μας μιλήσει και ο David Trueba. – Αλέ. Ρω. Λιζάρδος, Moviemonsters.gr
Ένας δάσκαλος που διαβάζει κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί, ένα ποίημα, για να καθαριστεί από τις βρωμιές της μέρας που πέρασε. Ένας δάσκαλος, που απαγγέλει Αντόνιο Ματσάδο στα παιδιά, για πράγματα που αφορούν την καθημερινότητά τους, γιατί η ποίηση είναι καθημερινότητα. Ένας δάσκαλος, που λέει στα παιδιά ότι η Ισπανία ζει μέσα στον φόβο, αλλά αυτά δεν πρέπει να ζούνε μέσα στον φόβο. Δεν είναι κανένας σούπερ ήρωας. Δεν αλλάζει τον κόσμο. Αντιστέκεται παθητικά για ότι θεωρεί σπουδαίο. Διεκδικεί, το να μπορεί να ονομάζεται άνθρωπος, ακόμα και όταν τον χτυπούν. Ακόμα και όταν τον χτυπούν, έχει το ηθικό ανάστημα να βγαίνει νικητής. [http://synephilidikos.blogspot.gr/2014/09/vivir-es-facil-con-los-ojos-cerrados.html]
