Ένα κρουαζιερόπλοιο διασχίζει τη Μεσόγειο. Ένας εγκληματίας πολέμου με την εγγονή του, ένας Γάλλος και ένας Ρώσος αστυνομικός, ένας Παλαιστίνιος πρέσβης, ο Alain Badiou και η Patti Smith είναι μερικοί από τους επιβάτες και δίνουν την αφορμή για διαλόγους σε διαφορετικές γλώσσες και για διαφορετικά θέματα.
Η σταθερά που διατρέχει τα πάντα είναι η επίσκεψη σε τοποθεσίες πασίγνωστων μύθων – αρχαίων και πιο πρόσφατων, «αληθινών» ή «ψεύτικων»: Αίγυπτος, Παλαιστίνη, Ελλάδα, Νάπολη, Βαρκελώνη, Οδησσός. Ο Godard απευθύνθηκε στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου προκειμένου να λάβει την απαιτούμενη άδεια για γυρίσματα στην Επίδαυρο, αλλά οι δαιμόνιοι Έλληνες φορείς απαίτησαν …σενάριο.
Φυσικά, ο Γάλλος auteur ποτέ δε δούλεψε με σενάριο και έτσι, όσο το Υπουργείο Πολιτισμού προσπαθούσε να βρει μια φόρμουλα για να διευθετηθεί το γραφειοκρατικό (…) θέμα, ο Godard ήρθε incognito στον Πειραιά για σύντομα γυρίσματα αφήνοντας πίσω την ιδέα της Επιδαύρου.
Εν μέρει μάθημα ιστορίας, εν μέρει πολιτικό σχόλιο, εν μέρει μια συμφωνία σε τρία μέρη, βασικά, μια ταινία του Γκοντάρ, άρα αταξινόμητη, απρόβλεπτη και ανατρεπτική. Το τρομερό παιδί της Nouvelle Vague, έγινε 78 χρόνων αλλά η δημιουργική μαγεία του είναι παρούσα.
Film Socialisme | Έτος, 2010 | Διάρκεια, 75’ | Χρώμα, Έγχρωμο | Είδος, Κοινωνική | Σκηνοθεσία, Ζαν Λυκ Γκοντάρ | Πρωταγωνιστούν, Πάτι Σμιθ Ελίζαμπεθ Βιτάλι | Γλώσσα, Γαλλικά.
