Η Σιαμά επιδιώκει μια απεικόνιση του σύγχρονου ιδιώματος του σεξισμού σε μια πατριαρχική κοινωνία, μια ανταλλαγή υπεροχής και εξουσίας στους δρόμους, με μια ειλικρινή και λεπτομερή ματιά στη γυναικεία συμπεριφορά της εργατικής τάξης που είναι η άλλη όψη του νομίσματος του προλεταριακού ρεαλισμού των αδελφών Νταρντέν – Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Η κάμερα «κολλημένη» επάνω στις τέσσερις νεαρές ηθοποιούς, σε εξαιρετικά κοντινά πλάνα, απορροφά την εκρηκτική τους ενέργεια και η οθόνη παίρνει φωτιά. Η Καριτζά Τουρέ – πραγματική αποκάλυψη- και οι τρεις συμπρωταγωνίστριές της είναι ο φλογερός πυρήνας μίας ταινίας που αποφεύγει τη συμβατική κοινωνιολογική προσέγγιση, προτιμώντας να αφηγηθεί την ιστορία της μέσα από αεικίνητα εφηβικά κορμιά και πρόσωπα που εκφράζουν τα πάντα ακόμη και με τη σιωπή. (…) Στην τρίτη ταινία της η 35χρονη Σελίν Σιαμά πετυχαίνει, με φανερή άνεση και αρκετή έμπνευση, κάτι πολύ δύσκολο: να ξεδιπλώσει το δράμα κάτω από μία cool, ευφορική επιφάνεια. Και να κατακτήσει τον θεατή όχι με μελό κολπάκια, αλλά με τις ακαταμάχητες παρουσίες τεσσάρων κοριτσιών που δεν ζουν απλώς τους ρόλους τους, αλλά τους «γράφουν» μπροστά στον φακό, καθορίζοντας τη σκηνοθετική ματιά και σέρνοντας έναν ξέφρενο χορό συναισθημάτων σε ρυθμό ραπ – Αλέξης Λ. Μακρής
Μια μετρημένη ιστορία ενηλικίωσης, η οποία παρουσιάζει με ευαισθησία και τρυφερότητα ένα κοινωνικό πορτρέτο του σήμερα τόσο με ατομική όσο και συνολική διάσταση – Αιμίλιος Χαρμπής
Η 35χρονη Σιαμά αποτυπώνει τη μυητική διαδρομή της ηρωίδας αυτής μέσα από μια αξιέπαινη σκηνοθετική και σεναριακή οικονομία, επικαλούμενη έναν ρεαλισμό που φέρνει τα όσα παρακολουθούμε επί οθόνης αξιοθαύμαστα κοντά στην πραγματική ζωή και αποφεύγοντας να δημαγωγήσει, να εξιδανικεύσει ή να αναλώσει την ταινία της σε μονότονες κοινωνικές ατζέντες. (…) Μια εξαίσια πρωταγωνιστική ερμηνεία από την πρωτοεμφανιζόμενη Καριτζά Τουρέ, τα «Κορίτσια» χαρίζουν μια αξέχαστη σκηνή ουτοπίας υπό τους ήχους του «Diamonds» του Rihanna και αμέσως μετά προχωρούν να αποδομήσουν με τρόπο ώριμο και συμπονετικό κάθε ρομαντικό ιδεώδες που θέλει τον δρόμο προς την ελευθερία και την αυτογνωσία να είναι στρωμένος με ρόδα. – Λουκάς Κατσίκας
Η Σελίν Σιαμά είναι μια από τις νεότερες σκηνοθέτριες που από την πρώτη στιγμή μέχρι και τώρα διατηρεί το συγκεκριμένο, ευπρόσδεκτο, ευαίσθητο ύφος της. Μετά τα «Νούφαρα» και το «Αγοροκόριτσο», συνεχίζει με το σύμπαν που γνωρίζει στην εντέλεια, ιστορίες εφηβείας, ενηλικίωσης, διαφορετικότητας, με σημαία την αμηχανία του αταίριαστου, την επιθυμία να ανήκεις, όποιο κι αν είναι το κόστος. Τα «Κορίτσια» της, που έκαναν πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάνες και βρέθηκαν φιναλίστ για το βραβείο Lux, καταφέρνουν να «ντύσουν» τον σκληρό πολιτικό λόγο με την εκρηκτική ποπ ενέργεια, την urban αισθητική των ηρωίδων που ο θεατής, αφοπλισμένος, θέλει μόνο να κοιτάζει, ν’ αγαπά και να προστατεύει. (…) Χρησιμοποιώντας το «Diamonds» της Ριάνα σε μια σκηνή που θα μείνει κλασική στη νεανική κινηματογραφική μυθολογία, η Σιαμά καταφέρνει ό,τι θα ευχόταν να ξαναπετύχει η Σοφία Κόπολα, σ’ ένα ακαταμάχητο φιλμ, ευάλωτο και μαζί δυναμικό, όπως ο κάθε έφηβος, σε κάθε τόπο και κάθε εποχή. – Λήδα Γαλανού
Η Σελίν Σιαμά πραγματοποιεί ουσιαστικά το αυτονόητο. Κάνει οικουμενική μια αρχετυπική ιστορία ενηλικίωσης και αποδεικνύει ότι το προσωπικό ταξίδι προς τα εκεί αφορά εξίσου τα δύο φύλα χωρίς να προσφεύγει σε στερεοτυπικές προσεγγίσεις και απλοποιήσεις. Η ιστορία τής Μαριέμ δεν προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο αλλά να περιγράψει την ηρωίδα με σαφήνεια, να την προσεγγίσει με τρυφερότητα και, τελικά, να προσπαθήσει να καταλάβει τις επιλογές της χωρίς να την κρίνει. Εξάλλου, η ιστορία της είναι οι χαρακτήρες. Γι’ αυτό και η αφήγησή της βασίζεται περισσότερο στις εικόνες παρά στους εξομολογητικούς ή επεξηγηματικούς διαλόγους. Από τις πρώτες ήδη σκηνές, με «Τα Κορίτσια» να αφήνουν το γήπεδο για να επιστρέψουν σταδιακά μία-μία στο σπίτι τους υπό τη συνοδεία ηλεκτρονικής μουσικής και τα στιγμιότυπα εκτός σχολείου όπου η κάθε κοπέλα υιοθετεί το παρατσούκλι που εκδηλώνει τις ενδότερες επιθυμίες της μέχρι τις πιο έντονες σκηνές διαμάχης μεταξύ τους αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό, η ματιά τής Σιαμά δεν είναι παρεμβατική και διατηρεί ψύχραιμα την απόσταση που χρειάζεται από το αντικείμενό της, δίνοντας, όμως, σημασία στις λεπτομέρειες και αφήνοντας, ταυτόχρονα, να γίνει η εμφανής η συμπάθειά της και η ελπίδα της να πάνε όλα καλά στην ηρωίδα της. (…) Δεν είναι απλά ρεαλιστικό σινεμά, είναι σινεμά που προσπαθεί να ερμηνεύσει την κοινωνική πραγματικότητα και να ακολουθήσει ανθρώπους που δεν ανήκουν αποκλειστικά στις επιβεβλημένες φόρμες, στον δρόμο προς την κατάκτηση του δικού τους χώρου. Προς τιμήν τους, «Τα Κορίτσια» δεν είναι ακόμη μία συνηθισμένη ταινία για τα ghetto και τους κινδύνους της ενηλικίωσης. Αντιθέτως, αποτελεί μια ιδανικά κινηματογραφημένη περίπτωση εσωτερικής ανακάλυψης και ενδυνάμωσης. Και αυτό, τελικά, είναι το καλύτερο εφόδιο για την ουσιαστική ενηλικίωση. (…) Σύγχρονο ευρωπαϊκό σινεμά, μοντέρνο χωρίς να είναι «δήθεν» και διαχρονικό χωρίς να «κραυγάζει» παλιομοδίτικο. – Δημήτρης Δημητρακόπουλος
Από τα πρώτα πλάνα, όταν δυο ομάδες ράγκμπι συγκρούονται σε ένα σχολικό γήπεδο για να ανακαλύψεις όταν βγάζουν τα κράνη ότι είναι κορίτσια, το φιλμ της Σελίν Σιαμά –και στις τρεις μέχρι τώρα ταινίες της έχει στο κέντρο τους γυναικείους χαρακτήρες ιδωμένους με απρόβλεπτο τρόπο– σε ξαφνιάζει ευχάριστα. Η ιστορία της Μαριέμ, που υποδύεται με ένταση και ταλέντο η πρωτοεμφανιζόμενη Καριτζά Τουρέ, δεν έχει καμιά σχέση με τα κλισέ των ταινιών για τα φτωχά προάστια ή για την κοριτσίστικη ενηλικίωση. Το ίδιο και ο τρόπος που η Σιαμά επιλέγει να την αφηγηθεί, μέσα από μια άμεση, αληθινή street κάμερα, αλλά και συχνά με σκηνές που δεν έχουν καθόλου διαλόγους μα που της επιτρέπουν να πει όσα χρειάζεται. Όπως αυτή στην οποία τα κορίτσια σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, φορώντας κλεμμένα ρούχα με τα αντικλεπτικά ακόμη επάνω τους, χορεύουν και τραγουδούν ολόκληρο το «Shine bright Like a Diamond» της Rihanna, σε μια σκηνή που βλέποντάς τη νιώθεις ότι είναι μεγαλειώδης και με τον τρόπο της ήδη κλασική – Γιώργος Κρασσακόπουλος
Ντοκιμαντερίστικο ύφος, καλές προθέσεις – Κώστας Τερζής
Εμβριθής και αμερόληπτη κατάδυση της γαλλίδας σκηνοθέτιδας στην πολυκύμαντη διαδικασία ενηλικίωσης μιας 16χρονης μαύρης στα γκετοποιημένα περίχωρα του Παρισιού δοσμένη με ρεαλισμό, τρυφερότητα και πολύ καλές ερμηνείες – Τατιάνα Καποδίστρια
Από τις δυναμικότερες Γαλλίδες σκηνοθέτιδες της νέας γενιάς, η 35χρονη Σελίν Σιαμά έχει χτίσει με μόλις δύο πλην όμως πολυβραβευμένες ταινίες (το «Water Lillies» έκανε πρεμιέρα στις Κάνες και κέρδισε το βραβείο κοινού στις Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ το «Αγοροκόριτσο» απέσπασε το Teddy Award της επιτροπής στο Βερολίνο ) το δικό της κινηματογραφικό σύμπαν. Αυτό αφορά επώδυνες ιστορίες θηλυκής ενηλικίωσης, με τις νεαρές ηρωίδες να προσπαθούν αρχικά να καταλάβουν και κατόπιν να ενσωματωθούν σε έναν κόσμο που τις περιτριγυρίζει απειλητικά – Χρήστος Μήτσης
#TaKoritsia #weirdwave