Ο Xοδορόφσκι είναι ο ίδιος LSD, ένας σύγχρονος Νταλί, ένας αιρετικός και πανούργος εικονοπλάστης, ένας μάγος που έρχεται να σου προσφέρει εικόνα με αντάλλαγμα το μυαλό σου που θα στο πάρει ανεπιστρεπτί. Ως αποτέλεσμα αυτού, ο ‘Χορός της πραγματικότητας’ αποτελεί μια καθαρή ψυχεδέλεια που έρχεται προκλητικά να σε ρουφήξει στη δίνη του και εσύ πρέπει να παραδοθείς άνευ όρων, γιατί δεν πρέπει να χάσεις αυτή την παραισθησιογόνα γεμάτη υπέροχες εικόνες εμπειρία. – 4/5 Eιρήνη Κατσαρά
Tο σινεμά του Χοντορόφσκι παραμένει επίκαιρο, ασυμβίβαστο, προσωπικό και ταυτόχρονα οικουμενικό… δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία. – 4/5 Δημήτρης Δημητρακόπουλος http://freecinema.gr/movies/la-danza-de-la-realidad/
Ο σκηνοθέτης πλάθει μια πραγματικότητα που συνέχεται από τη φαντασία και μας τείνει το χέρι, προσκαλώντας μας στον απελευθερωτικό χορό της. Όσον αφορά τη συνήθη αιτίαση ότι ο κινηματογράφος του Jodorowski είναι ακατάληπτος, αξίζει ο θεατής να θυμάται ότι ο σαμάνος του υπερρεαλισμού δεν ζητά να γίνει αντιληπτός λογικώς, αλλά εκστατικώς – 4/5 Φίλιππος Χατζίκος
Η ταινία αποφεύγει την πεπατημένη των βιογραφικών ταινιών, επιλέγοντας, αντίθετα, να μας παρουσιάσει με μια ποιητική (ένα είδος «Αμακόρντ», όπως ήδη εύστοχα την αποκάλεσαν μερικοί), σουρεαλιστική, διανθισμένη με παράλογο χιούμορ, ματιά τα γεγονότα, αλλά και τη φαντασία και το όνειρο (φαντασία που αυξάνει την ομορφιά και τη δύναμη του έργου). Ματιά που περιλαμβάνει όλα τα αγαπημένα θέματα του σκηνοθέτη και που μας αποκαλύπτει το εύρος και την πρωτοτυπία του ταλέντου του μοναδικού αυτού, πράγματι «μοναχικού» (και του τελευταίου) εν ζωή σουρεαλιστή (αλλά και δημιουργού κόμικς και φιλόσοφου) δημιουργού. Μια ματιά, αξίζει να προσθέσω, που σε σπρώχνει να αφεθείς στην έλξη και τη γοητεία των εικόνων του και, παρά τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας, να σε κάνει να θέλεις να μην τελειώνει ποτέ! – 4/5 Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Eίστε έτοιμοι για κινηματογραφικό τριπάρισμα; Φροντίζει γι’ αυτό ο «Χορός της Πραγματικότητας» του Alejandro Jodorowsky (…) Ο σπουδαίος auteur για μια ακόμα φορά κατάφερε να δαμάσει το παράξενο, να το μεταφράσει σε εικόνες, να το γεμίσει με συναίσθημα και να μη χάσει ίχνος από τη μαγεία του. – 4 ½ /5 Φοίβος Κρομμύδας http://popaganda.gr/eiste-etimi-gia-kinimatografiko-triparisma-frontizoun-gi-afto-o-alejandro-jodorowsky-ke-o-choros-tis-pragmatikotitas/
Ο πάντα ανήσυχος Γιοντορόφσκι στήνει από τα υλικά της αστείρευτης φαντασίας του έναν ξέφρενο «χορό της πραγματικότητας», ο οποίος δεν είναι παρά ένα διασκεδαστικά ανεξέλεγκτο παραμύθι όπου χρόνος, χώρος και άνθρωποι περνούν μέσα από το υποκειμενικό φίλτρο των αναμνήσεων και σχηματίζουν ένα μαγικό κόσμο όπου τα πάντα είναι πιθανά. Ακόμη και η αλήθεια. Μια αλήθεια απόλυτα κινηματογραφική, η οποία χτίζεται πάνω σε μια απολαυστική αφηγηματική αυθαιρεσία που περιλαμβάνει συνομιλίες του πραγματικού Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι με το επί της οθόνης alter ego του, έντονη κοινωνική κριτική, σουρεαλιστικά ιντερμέδια, φιλοσοφικά τσιτάτα, πολιτικά ανορθόδοξο χιούμορ, ψυχαναλυτικά και μεταφυσικά σύμβολα αλλά και μια σειρά από μικρά θαύματα που μας ταξιδεύουν από το σύμπαν του Λουίς Μπουνιουέλ και του Φεντερίκο Φελίνι σε εκείνο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. – Χρήστος Μήτσης http://www.athinorama.gr/cinema/article.aspx?id=2506300
Στο σύμπαν του Γιοντορόφσκι οι μανάδες μπορούν να τραγουδάνε όπερα, τα παιδιά να αυνανίζουν πασσάλους, η λέπρα να θεραπεύεται με ούρα και Θεοσοφιστές να χορεύουν γιορτάζοντας τον Θεό. Τα πάντα συνδέονται υπέροχα σε ένα σουρεαλιστικό πάζλ ενηλικίωσης αλλά ταυτόχρονα υπάρχει ένα δριμύ κατηγορώ για τον καπιταλισμό και την δικτατορία. – 4/5 Άρης Λεχουρίτης
Όλες οι ετερόκλητες τεχνικές του δημιουργού του, όλες οι αξιομνημόνευτες στιγμές του είναι παρούσες σε αυτό τον χορό της Πραγματικότητας στον οποίο καλούνται όλοι οι θεατές να μπουν και να… χορέψουν. Και όλοι μα όλοι βγαίνοντας από τις κινηματογραφικές αίθουσες κρατούν την ανάσα τους από τα χιλιόμετρα που διάνυσαν στον χρόνο καθώς και από το δέος που νιώθουν έχοντας δει πλέον τον κόσμο με άλλα μάτια. Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βγει κάποιος από την συγκεκριμένη προβολή και να ΜΗΝ βλέπει τον κόσμο γύρω του διαφορετικά… – Βίκυ Λαμπρινού
Μια ψυχαναλυτική προσευχή προς τις δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος, ο αυτοσχέδιος σαμανισμός του εφαρμόζεται με νοσταλγικό μαξιμαλισμό σε ένα ανθολόγιο του σινεμά που έχει κάνει μέχρι τώρα, ενσωματώνοντας την περιπέτεια της ανατροφής του, την εβραϊκή καταγωγή του, την απόλυτη αποστροφή του προς τις οργανωμένες θρησκείες, τον Φελίνι και τα ’60s, την πατρική επιβολή της εξουσίας και τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που την τιμωρεί με την πρώτη ευκαιρία, σε μια καρναβαλική αλληγορία και πολύ προσωπική ταινία – Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος http://www.lifo.gr/guide/cinema/2930
Ο Jodorowsky είναι μια μυστήρια και μαγνητική φιγούρα, ο οποίος επέστρεψε με ένα από τα πιο συγκινητικά, αλλόκοτα, τολμηρά και υπέροχα κινηματογραφικά έργα που έχουμε δει φέτος – 4 ½ /5 Μαρίνα Βερλέκη http://reel.gr/wpress/o-xoros-ths-pragmatikothtas/
«… ένας κομμουνιστής πατέρας θύμα του αντισημιτισμού, μια μητέρα με κάτι περισσότερο από πλούσιο μπούστο που μιλάει μόνο σαν να τραγουδάει όπερα, ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια σαν αυτά που η Ντόροθι φορούσε πριν συναντήσει τον Μάγο του Οζ, νάνοι και ακρωτηριασμένοι επαίτες που ετοιμάζουν τη δική τους επανάσταση, μια ζωή μοιρασμένη ανάμεσα στην στοργή μιας μητέρας που βλέπει στο γιο της την ενσάρκωση του πατέρα της και ενός πατέρα που δεν θα διστάσει να οδηγήσει τον γιο του σε μια επίσκεψη στον οδοντίατρο χωρίς αναισθητικό προκειμένου να τον κάνει άντρα…» – Flix.gr | Για τα σημεία στον ορίζοντα του Χορού της Πραγματικότητας και του Α. Χοδορόφσκι
#oHorosTisPragmatikotitas #weirdwave
