Σαρκαστικό, αιχμηρό και ανάλαφρο κοινωνικό δράμα, το οποίο συνδυάζει εύστοχα ηθογραφικά στοιχεία και διακριτικό χιούμορ – Χρήστος Μήτσης
Η πολιτική και, ταυτόχρονα, ακαταμάχητα feelgood ταινία του Κουτλούγ Αταμάν αποδεικνύει το εύρος του σύγχρονου τουρκικού σινεμά και γοητεύει με το σκανταλιάρικο κέφι και το φεμινιστικό λόγο της – Λήδα Γαλανού http://www.flix.gr/cinema/kuzu-lamb-review.html
μια εικονογραφία στον αντίποδα του φολκλόρ, ένα πανούργο σενάριο που δε διστάζει να φλερτάρει με την… κωμωδία τρόμου και παίζει διαρκώς με τις προσδοκίες μας, και το αθώο βλέμμα ενός πεντάχρονου που παλεύει να κατανοήσει τον κόσμο γύρω του. Απλά έξοχο. Από τα κινηματογραφικά διαμάντια της χρονιάς – Ρόμπυ Εκσιέλ http://www.cinemag.gr/article.asp?catid=37409&subid=2&pubid=130175026
Οπτικά πανέμορφη, σαρδόνια παραβολική και με τον κοινωνικό σχολιασμό παραμάσχαλα, αυτή η ηθελημένα τραβηγμένη οικογενειακή τραγικωμωδία στη χιονισμένη Ανατολία αποδεικνύει πόσο μοντέρνο και ολόφρεσκο είναι το τούρκικο σινεμά – Τατιάνα Καποδίστρια
ένα τρυφερό και παιχνιδιάρικο φιλμ, γεμάτο γενναιόδωρες πινελιές χιούμορ και καίριες πολιτικές αιχμές, κάπου ανάμεσα σε ένα σύγχρονο, ρεαλιστικό παραμύθι και μια βαθιά ανθρώπινη, οικουμενική και διαχρονική ιστορία για τα μυστήρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τους φόβους και τις επιθυμίες μας – Cinefreaks.gr
Μέσα σε ένα άγονο αλλά εκθαμβωτικά επιβλητικό τοπίο οι ήρωες της κινούνται σα χαμένοι, προσπαθώντας απεγνωσμένα να κρατηθούν από κάτι που συνεχώς τους διαφεύγει – Καλλιόπη Πουτούρογλου http://www.cinephilia.gr/index.php/tainies/kosmos/4520-kuzu-kutlug-ataman
Ο Αταμάν κάνει ξανά σε σιγανή φωτιά με τα κρεμμυδάκια ήθη και φορείς, πιο εύγευστα από ποτέ, βαρώντας συνήθως στο ψαχνό – Βικτώρια Μιχαήλ http://freecinema.gr/movies/kuzu/
Ταυτόχρονα, γλυκόπικρη, παραμυθένια (με την αχλή των παραδοσιακών αφηγήσεων, αυτής της μεριάς της Μεσογείου), μελαγχολικά αστεία και λόγω γειτνίασης, αλλά και συγγενούς νοοτροπίας, όχι και τόσο απρόσμενα, οικεία – Χρυσόστομος Λακταρίδης
Από την αρχή ως το τέλος αστείο και δυνατό, τρυφερό και υπέροχο! – Γιώργος Κρασσακόπουλος
