Μία πραγματική κινηματογραφική αποκάλυψη! Όσο για τη σκηνοθεσία του, λίγα πράγματα μπορούν να ειπωθούν. Όχι επειδή δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά, αντίθετα, επειδή είναι αδιαμφισβήτητη η δημιουργική του δεινότητα. Στις ασπρόμαυρες εικόνες του, ουδέποτε παύει να υπάρχει η θέληση για το χτίσιμο ενός καλαίσθητου, μνημειώδους πλάνου που αφήνει το τοπίο να πει όσα οι πρωταγωνιστές δε λένε. Ο θάνατος είναι πανταχού παρών με έναν σαρδόνιο τρόπο, είτε αυτός αφορά σε ένα γήπεδο δίπλα από ένα νεκροταφείο, είτε στον τυφλωμένο από μίσος όχλο. Και, μάλιστα, δε διστάζει να μας δείξει την εις βάθος ανάγνωση που έχει κάνει στο ιδίωμα του spaghetti western, στήνοντας ολόκληρους ποδοσφαιρικούς αγώνες σαν μια μονομαχία του Sergio Leone, με μεγάλες δόσεις παραλόγου και κωμικών στοιχείων. Είτε στατικός, είτε κινούμενος, ο Zucca δε σταματάει να εκλύει φαντασία και να αποδεικνύει ότι το σινεμά μπορεί να βρει και τα επόμενα ταλέντα του όταν οι μεγάλοι που έχουν απομείνει αποσυρθούν.
Είτε έχετε είτε δεν έχετε ιδέα από ποδόσφαιρο (εγώ δεν έχω), η ταινία αυτή θα σας εκπλήξει πολύ ευχάριστα. Θα σας αποδείξει πως η κωμωδία εξακολουθεί να προσφέρει ποιότητα και αφορμή για σκέψη, χωρίς να εμπίπτει σε κανέναν εξαναγκασμό πολιτικής ορθότητας. Η καλύτερη σάτιρα που είδα εδώ και χρόνια. – 4/5 Φοίβος Κρομμυδάς http://popaganda.gr/tainies-tis-evdomadas-16122015/
Ο Τσούκα χειρίζεται το γκροτέσκο «με το γάντι», δένει τη χιουμοριστική ματιά τού Φελίνι με το πιο λαϊκίστικο του Τορνατόρε, καλλωπίζει τα κάδρα του με μια αισθητική διαφήμισης και μέσω του μαυρόασπρου φέρνει μια ομοιογένεια στους δύο ξεχωριστούς κόσμους που παρουσιάζει. Τα αποσπάσματα των αγώνων είναι απολαυστικά αστεία, αλλά εκεί που η ταινία λάμπει είναι στα μουσικά «ιντερλούδια», όπου ηθοποιοί και κάμερες έχουν χορογραφηθεί σε στιλ παλιού Χόλιγουντ, δημιουργώντας σκηνές ανθολογίας… Ένα αναπάντεχα ευχάριστο ντεμπούτο που δίνει χαρά στον θεατή με τιμιότητα και ένα μεσογειακό ταπεραμέντο το οποίο δεν βλέπουμε συχνά στη μεγάλη οθόνη – 3/5 Ηλίας Φραγκούλης http://freecinema.gr/movies/l-arbitro/
Ο Διαιτητής, διαθέτει ιταλιάνικο, μεσογειακό ταπεραμέντο και σκοτεινό χιούμορ με αρκετές ελαφρώς σουρεαλιστικές και βιβλικές αναφορές. Γυρισμένο σε υπέροχο ασπρόμαυρο σινεμασκόπ, αποτίει φόρο τιμής στο γουέστερν, στο μιούζικαλ, στις λαϊκές ιταλικές ταινίες του παρελθόντος, αλλά και στο σινεμά του Σέρτζιο Λεόνε και του Ζαν Πιερ-Ζενέ της Αμελί. Ιδιαίτερα διασκεδαστικό και αναπάντεχα γιορτινό, αποτελεί μια εναλλακτική επιλογή για τις μέρες που έρχονται – Χρυσόστομος Λακταρίδης
Επίδειξη styling επιπέδου Σέρτζιο Λεόνε! – 3/5 Δημήτρης Δανίκας
Ο «Διαιτητής» μιλά με χάρη και πικάντικο χιούμορ για τις ομοιότητες της διαφθοράς σε όλο το ποδοσφαιρικό κατεστημένο της Ιταλίας (και ενδεχομένως για τη διαφθορά σε ολόκληρη την ιταλική κοινωνία). Πολύ ενδιαφέρον γύρισμα, η ταινία θυμίζει σπαγγέτι γουέστερν σε αρένες ποδοσφαίρου και διανθίζεται από ευφάνταστες σκηνές, όπως εκείνη στην οποία παίκτες, διαιτητής και λάινσμεν κινούνται χορευτικά μέσα στο γήπεδο – 3/5 Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το φιλμ του Zucca, γυρισμένο σε υπέροχο ασπρόμαυρο, υπενθυμίζει τις πραγματικές αρχές του ποδοσφαίρου – 3/5 Γιάννης Καντέας-Παπαδόπουλος http://reel.gr/o-diaithths-the-referee/
