Ευαίσθητη σαν πέταλο λουλουδιού. || Γιάννης Ζουμπουλάκης, Το Βήμα
Διακρίνεται για τον ντελικάτο χειρισμό μιας πρωτότυπης ανάπτυξης που ενώνει ένα κεντρικό θέμα με τις προεκτάσεις του σε μια βραδυφλεγή, μελαγχολική, εξόχως κομψή σπουδή για τη μοναξιά και την ευκαιρία για αποκατάσταση – της μνήμης και της αγάπης. || Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Lifo.
Ένα ρεαλιστικό, καθηλωτικό και ευαίσθητο ψυχογράφημα για τις ανθρώπινες σχέσεις στην σύγχρονη απρόσωπη κοινωνία μας που αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι όλα είναι πιθανά αναγορεύοντας την αμφιβολία σε αναμορφωτή του είναι μας. || Cinefreaks.gr
Κι αν η θεραπευτική διαδικασία, δηλαδή η πορεία από τη μοναξιά και την απομόνωση στην κοινωνικοποίηση και τη συμφιλίωση, ξεδιπλώνεται με μια διακριτικότητα επίμονη που κινδυνεύει να εκληφθεί και ως κλινικότητα, είναι γιατί οι δυο δημιουργοί σοφά αποφεύγουν να «ρομαντικοποιήσουν» τούτη την παράδοξη ιστορία ανεκπλήρωτης αγάπης όπως θα έκανε ένα τυπικό χολιγουντιανό μελό. || Ρόμπι Εκσιέλ, Cinemag.gr
Mια λεπτή, τόσο διακριτική, μελέτη της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Η φωτογραφία κρατά τόσο πεσμένους τόνους, ώστε τα λουλούδια να αντανακλούν με τα χρώματά τους και στην εικόνα την ένταση που φέρνουν στις ηρωίδες. Τα καδραρίσματα, σταθερά, αυστηρά δομημένα, στήνουν στο κέντρο του κάθε πλάνου τη μοναξιά, την κορνιζάρουν και, λίγο λίγο, την ανατρέπουν. Μετρημένη, κομψή και σιωπηλά τρυφερή, η ταινία μιλά για το πόσο λίγο χρειάζεται για να ξεφύγεις από τη μονοτονία, ή το αδιέξοδο μιας μέτριας ζωής, με τη βοήθεια μιας ανθρώπινης κίνησης. Ή ενός μπουκέτου λουλούδια ή μιας μικρής, ευαίσθητης ταινίας. || Λήδα Γαλανού, ΕφΣυν.
Οι Καράνιο και Γενάγα επιχειρούν να περιγράψουν όχι μόνο πώς αυτοί (από ένα σημείο και μετά αυτές ) προσπαθούν να διαχειριστούν τα απρόσμενα παιχνίδια της τύχης, αλλά και πώς αυτά τα παιχνίδια είναι άρρηκτα (κι ανύποπτα ) δεμένα με το παρελθόν. Ένα παρελθόν γεμάτο μικρά κι όχι πάντα αθώα μυστικά, ανομολόγητα πάθη, πικρά απωθημένα. Με κισλοφσκική αίσθηση του τυχαίου, τα «Λουλούδια» μελετούν τις απρόβλεπτες διαδρομές της επιθυμίας, τη διαχείριση της απώλειας, την ανείπωτη θλίψη της μοναξιάς και την παντοδυναμία της μνήμης. Πάνω σ’ ένα λιτό, μα τόσο καλοζυγισμένο στις διηγηματικές του λεπτομέρειες σενάριο-ψιλοβελονιά, μιλούν για τη φυσική (ή μεταφυσική ) εντροπία που αντιμάχεται τον τακτοποιημένο κομφορμισμό (τον οποίο υπογραμμίζει ένα φετιχιστικά γεωμετρικό καδράρισμα ), ξεγυμνώνουν την εύθραυστη ψυχολογία ενός κόσμου που μαραίνεται από την έλλειψη επικοινωνίας και κοιτούν στα μάτια μια χώρα που προσπαθεί να αφήσει πίσω της φαντάσματα, χτίζοντας ένα θωρακισμένο μέλλον. || Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα http://www.athinorama.gr/cinema/article/louloudia_-2512670.html
Καλοδουλεμένο σενάριο, διακριτικής γραφής πάνω σε σύνθετα νοήματα. Υπέροχες ερμηνείες από γυναίκες καρατερίστες με εκφραστικά πρόσωπα. Δύο σκηνοθέτες που εμπιστεύονται το υλικό τους, κάθονται πίσω και το αφήνουν να ανοίξει τα πέταλά του στην ώρα του. Κάπως έτσι μία μικρή ταινία, ανθίζει μέσα στα μάτια των θεατών της. || Πόλυ Λυκούργου, Flix.gr http://flix.gr/cinema/loreak-review.html
Μελαγχολικά αλλά με έναν τρόπο που σου ζεσταίνει την ύπαρξη, τα «Λουλούδια» είναι μια γοητευτικά σκηνοθετημένη ταινία για τους παράξενους τρόπους της καρδιάς και του μυαλού να αντιμετωπίζουν την απώλεια –όχι μόνο ανθρώπων μα και ονείρων–, γεμάτη από μια τρυφερή ποίηση της καθημερινότητας. || Γιώργος Κρασσακόπουλος, AV
