Η υπαρξιακή οδύσσεια ενός ανθρωπου παγιδευμένου στον χρόνο και στην εξουσία που αγόγγυστα εκπροσωπεί. (…) Το «Zama» της Λουκρέσια Μαρτέλ είναι ένα εξωτικό και παράδοξο ταξίδι του μυαλού… Η δημιουργία της Μαρτέλ κατοικεί σε ένα δικό της, μοναδικό σύμπαν, συγκεντρώνοντας τους τριγμούς ενός άντρα σε κατακόρυφη πτώση σε μια σπουδή πάνω στην αδράνεια και την απραξία, την τυραννία των προσδοκιών, την αγωνία του χρόνου και τον φόβο της απώλειας του εαυτού. Ο θεατής που θα ακολουθήσει το παράξενο ταξίδι του «Ζάμα» είναι προορισμένος, ωστόσο, να ανταμειφθεί. Ακόμη και μετά το τέλος της προβολής του, το φιλμ εξακολουθεί να αναπτύσσεται και να κατοικεί στο μυαλό, σαν κομμάτι ενός αλλόκοτου ονείρου που όσο προσπαθείς να εκλογικεύσεις, άλλο τόσο εκείνο ξεγλιστρά. ☆☆☆1/2 Λουκάς Κατσίκας – Περιοδικό Σινεμά http://www.cinemagazine.gr/nea_eidiseis/arthro/tainia_tis_ebdomadas_to_zama_tis_loukresia_martel_einai_ena_eksotiko_kai_paradokso_taksidi_tou_myalou-130972352/
Μια υπνωτική μυσταγωγία. ☆☆☆1/2 Άκης Καπράνος – Τα Νέα
Tυπικά ένα ιστορικό δράμα, ουσιαστικά μια conceptual ταινία, μια εικαστική και εγκεφαλική εμπειρία που έχει τον ήρωά της ως όχημα, μόνο για να μεταφέρει στον θεατή την αίσθηση του υπαρξιακού μετέωρου, του ορίου μεταξύ λογικής και παράνοιας, πραγματικότητας και ονείρου, σκέψης και σάρκας, απόλαυσης και ενοχής, χωρίς ν’ αφήνει απέξω τα ταξικά και φυλετικά σχόλια για τη γένεση της Αργεντινής και όλου του «παλαιού» κόσμου που στήθηκε πάνω σε πτώματα. (…) Ένα μεγαλούργημα…διαφανές σαν αέρινη κουρτίνα, πίσω από την οποία το ένστικτο είναι βασιλιάς, με τέτοια φυσική ομορφιά και ανθρώπινη ακρότητα που κόβει την ανάσα. ☆☆☆☆1/2 Λήδα Γαλανου – Εφημερίδα των Συντακτών http://www.efsyn.gr/arthro/apo-tis-hryses-sfaires-grammi-gia-ta-oskar
Aγνά τρομακτικό, και τρομακτικά όμορφο σινεμά. ☆☆☆☆1/2 Θοδωρής Δημητρόπουλος – Popcode http://www.oneman.gr/pop-code/t/cinema/reviews/three-billboards-zama-darkest-hour-oscars-reviews.5033444.html
Η Λουκρέσια Μαρτέλ κατασκευάζει έναν κόσμο που, παρότι σε κάποια σημεία δείχνει μαγικός, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα καθρέφτη κάποιου ξεχασμένου από τον Θεό τόπου όπου η λαγνεία και η τρέλα πάνε χέρι-χέρι. Η αυθεντικότητα των προθέσεων, η ώριμη ματιά και κυρίως το ξεχωριστό άγγιγμα της Μαρτέλ κάνει την παρακολούθηση του φιλμ, σκέτη εμπειρία. ☆☆☆ Κωνσταντίνος Καϊμάκης – AV
Στο «εσωτερικό» του Ζάμα εξελίσσεται μια ντοστογεφσκική πάλη ανάμεσα στις ηθικές επιταγές, στις κοινωνικές (εδώ πατριωτικές) υποχρεώσεις και στα ανθρώπινα ένστικτα, ενώ γύρω από αυτόν δύο πραγματικότητες προσπαθούν να συνυπάρξουν, είτε διά της βίας είτε με έναν αόρατο, «μεταφυσικό» τρόπο συνένωσης τον οποίο η Μαρτέλ αποτυπώνει υπνωτιστικά. με το μυστικιστικό τοπίο που περιβάλλει τον ήρωα, τους παράξενους ήχους, τα διάχυτα χρώματα ή τις ονειρικές εικόνες που εισβάλλουν σε ένα ταπεινά ρεαλιστικό περιβάλλον… Κυρίως όμως με τους αργούς και τελετουργικούς αφηγηματικούς ρυθμούς, οι οποίοι σπρώχνουν τον Ζάμα όλο και βαθύτερα στην απόγνωση κι εντέλει στην παράνοια, που στην ουσία δεν είναι παρά η ολοκληρωτική του παράδοση σε έναν άλλον, ακατανόητο και «μαγικό» κόσμο. ☆☆☆ Χρήστος Μήτσης – Αθηνόραμα http://www.athinorama.gr/cinema/article/zama-2526192.html
Mια προσωπική, αινιγματική, πανέμορφη ταινία! (…) Το σινεμά της Μαρτέλ δεν δίνει ποτέ απαντήσεις, αλλά αφήνει μέσα από τις ελλειπτικές, αλλά αισθητικά άψογες εικόνες του, ήρωες και θεατές μετέωρους κι υπνωτισμένους να αποφασίσουν αν και πόσο θέλουν να προσεγγίσουν και να αποκωδικοποιήσουν ένα έργο αινιγματικό κι απροσπέλαστο, αλλά σε κάθε περίπτωση γοητευτικό και πανέμορφο. ☆☆☆☆1/2 Tάσος Χατζηευφραιμίδης – FLIX http://flix.gr/cinema/zama-review.html
Είναι κάποιες ταινίες που σε γοητεύουν, ακόμη κι όταν σε αφήνουν με ερωτηματικά. (…) Οι μαγευτικές της εικόνες, η μουσική της, οι ήχοι, τα πρόσωπα (τόσο εκείνα των Ισπανών κατακτητών όσο κι εκείνα των καταπιεσμένων ιθαγενών), μια συνεχώς σε κίνηση κάμερα που χαϊδεύει, συχνά ερωτικά, τα πρόσωπα και τα κορμιά, η σκληρή απάνθρωπη εικόνα μιας υπό αποικιοκρατικό καθεστώς χώρας και γενικά η σκηνοθετική προσέγγιση, δοσμένη με εκπληκτική ελλειπτικότητα, όλα αυτά σε ακολουθούν, σχεδόν, θα έλεγα, σε στοιχειώνουν, από τη στιγμή που πέφτουν οι τίτλοι του τέλους. ☆☆☆☆ Νίνος Μικελίδης – Enetpress.gr
Η Μαρτέλ δεν παραλείπει να τονίζει την παράλογη, γι’ αυτό και ιλαρή πλευρά μιας ασυμβίβαστης συνύπαρξης μεταξύ αυτόχθονων και αποικιοκρατών σε έναν ζωολογικό κήπο, αποπνικτικό και ιδρωμένο, διάσπαρτα πασπαλισμένο με φαρσικά περιστατικά γραφειοκρατίας και υποβιβασμού της αξιοπρέπειας. Ώσπου κάτι να συμβεί, ψυχεδελικά και ανατρεπτικά, στο τρίτο μέρος μιας μεγάλης διαδρομής στην αμήχανη αδράνεια, η Μαρτέλ δημιουργεί πειστικά ένα κολλώδες κλίμα για να συρθεί ένας εγκλωβισμένος άνδρας και μαζί του ένα παράξενο γαϊτανάκι ταξικών διαφορών, [μέχρι] την απόδραση από τη μικρή κόλαση. ☆☆1/2 Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος LIFO
[Για όσους] αναζητούν πραγματικά διαφορετικές και πρωτότυπες ταινίες. ☆☆☆ Κωνσταντίνος Καϊμάκης – Monopoli http://www.monopoli.gr:8080/cinema/cinema-categories/item/161826-Zama
#ΖΑΜΑ #Zama #Martel