«Η ικανοποίηση που παίρνουμε από την αποτυχία των άλλων είναι πολύ πιο συνηθισμένη από ότι πιστεύουμε». Συνέντευξη με το δημιουργό του «Θυρωρού», Χάιμε Μπαλαγκέρο.
Οι οπαδοί των ταινιών τρόμου ξέρουν σίγουρα το όνομα, Χάιμε Μπαλαγκέρο. Γνωστός για την τρομακτική σειρά των [REC], ο σκηνοθέτης εγκαταλείπει για λίγο τον κόσμο των σκληροπυρηνικών εφέ και ανατριχιαστικών εικόνων, για να φοβίσει τους οπαδούς του με κάτι πιο «ήσυχο» και ρεαλιστικό. «Ο Θυρωρός» είναι ένα δυνατό θρίλερ χιτσκοκικής ατμόσφαιρας, που χτίζει ένα αδιόρατο old-school σκηνικό τρόμου πάνω στον χαρακτήρα ενός διεστραμμένου ατόμου.
Ο Ισπανός δημιουργός Χάιμε Μπαλαγκέρο συζητάει για την ταινία του και τη γοητεία του ρεαλιστικού τρόμου.
Μετά την ενασχόληση σας με τη σειρά ταινιών [REC], πόσο διαφορετικό ήταν να επιστρέψετε σε κάτι σαν τον «Θυρωρό» που είναι πολύ πιο «ήσυχο» στο ρυθμό και την ένταση του;
«Μετά την εμπειρία των [REC], τα οποία έπρεπε να είναι πολύ έντονα στην πρόκληση τρόμου, τόσο στην πλοκή τους, όσο και στο ρυθμό τους, ένιωσα την ανάγκη να επιστρέψω σε ένα πιο συμβατικό και εγκεφαλικό φιλμ. Το σενάριο του «Θυρωρού» έφτασε στα χέρια μου τη σωστή στιγμή. Ήταν η τέλεια ευκαιρία να αναπτύξω μια κλασική ιστορία και να εξερευνήσω τον τρόμο μέσα από μια πιο συμβατική οπτική. Αυτό μου επέτρεψε να δημιουργήσω μια πιο εκλεπτυσμένη αίσθηση αγωνίας – μέσα από κλασικά στοιχεία της συμβατικής κινηματογραφικής γλώσσας, όπως η μουσική, το μοντάζ και ο χώρος της σκηνής.»
Στο ξεκίνημα της ταινίας, το voice over λέει, «υπάρχει πάντα ένας τρόπος να είσαι χαρούμενος». Αισθάνεστε πως ο κύριος χαρακτήρας του «Θυρωρού» πιστεύει στ’ αλήθεια πως ο μόνος τρόπος για να είναι χαρούμενος είναι να κάνει τους άλλους δυστυχισμένους; Ή μήπως πρόκειται για μια δικαιολογία που λέει στον εαυτό του για να ανακουφίσει την ενοχή του πάθους του να κάνει όλα αυτά τα απαίσια πράγματα στην Κλάρα (και πιθανόν και σε άλλους πριν από αυτή);
«Είναι δύσκολο να πεις, όμως είμαι σίγουρος πως ο Σέζαρ έχει πείσει τον εαυτό του σχετικά με την ανικανότητα του να είναι χαρούμενος. Μέσα σε αυτή την πεποίθηση του, υπάρχει κάτι απαίσιο, αλλά πολύ ανθρώπινο. Η ικανοποίηση που παίρνουμε από την αποτυχία των άλλων είναι πολύ πιο συνηθισμένη από ότι πιστεύουμε, και παρόλο που είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, κουβαλάμε όλοι μέσα μας, τέτοια συναισθήματα. Το πρόβλημα εδώ είναι πως ο Σέζαρ τραβάει αυτό το συναίσθημα στα άκρα και μεταμορφώνεται σε έναν εξαιρετικά επικίνδυνο και απρόβλεπτο ψυχοπαθή.»
«Ο Θυρωρός» είναι ένα pure θρίλερ, με την έννοια πως δεν χρειάζονται τόσα εφέ όσα στη σειρά των [REC]. Μπορώ να σκεφτώ μερικές σκηνές που θα μπορούσαν να τα χρειαστούν, αλλά για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας τρομάζεις μέσα από τη σωστή χρήση της μουσικής, των σιωπών και των σπουδαίων ερμηνειών. Νιώσατε καλά που μπορέσατε να κάνετε μια ταινία τρόμου με λιγότερα εφέ, ή προτιμάτε να δουλεύετε σε ταινίες φαντασίας με πολλά εφέ;
«Γενικά είμαι λάτρης των ταινιών φαντασίας. Αγαπώ τις ταινίες με πολλά εφέ, όσο και τις ταινίες που βασίζονται περισσότερο στους χαρακτήρες και την πλοκή. Ο Θυρωρός είναι μια ταινία τρόμου για τον κόσμο της καθημερινότητας, που βασίζεται στα μικρά πράγματα που μας περιτριγυρίζουν και που όλοι μας αναγνωρίζουμε. Όσο λιγότερα εφέ βάζουμε, τόσο πιο πιστευτό θα είναι.»
Η πρώτη σκηνή του ύπνου, όταν ο Σέζαρ εμφανίζεται και βάζει τη μάσκα του, διαδραματίζεται μέσα σε απόλυτη σιωπή. Οι περισσότεροι, λιγότερο ικανοί σκηνοθέτες, θα είχαν ένα διακριτικό score over για να αυξήσουν την ένταση της. Μιλήστε μου για την επιλογή σας να την κρατήσετε σιωπηλή. Νομίζετε πως η σιωπή τείνει να είναι πιο τρομακτική από το συναίσθημα που καθοδηγείται από τη μουσική;
«Σε αυτή την περίπτωση, ήταν ξεκάθαρο πως όσο πιο ρεαλιστικά τα παρουσιάζαμε όλα, τόσο πιο τρομακτικά θα γίνονταν για τον θεατή. Η απουσία της μουσικής και των ηχητικών εφέ κάνει τον θεατή να νιώθει πως είναι εκεί, μαζί με τους χαρακτήρες. Η σιωπή, μαζί με μια σκηνή γυρισμένη σχεδόν σε real-time, ο υπερρεαλιστικός ήχος της ανάσας της Κλάρα, ενώ κοιμάται, και οι μικρές κινήσεις του Σέζαρ, είναι πολύ πιο απειλητικές από οποιαδήποτε μουσική.»
Υπάρχουν κάποιες ταινίες που είδατε για να εμπνευστείτε πριν ή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Θυρωρού»;
«Όταν ξεκινάω να δουλέψω μια νέα ταινία προσπαθώ πάντα να καθαρίσω το κεφάλι μου από κάθε αναφορά, κάτι που σας διαβεβαιώνω πως δεν είναι εύκολο. Από την αρχή, προσπαθώ να μην επηρεάζομαι από όλες τις ταινίες που υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου – αν και είναι αναπόφευκτο να επηρεάζομαι από πράγματα που έχω ζήσει και δει. Παρόλ’ αυτά, υπήρχε μια ταινία που είχα πάντα στο μυαλό μου, αν και απέφυγα να την ξαναδώ: Ο Ένοικος, του Ρομάν Πολάνσκι.»
*«Ο Θυρωρός», του Χάιμε Μπαλαγκέρο κυκλοφορεί στους κινηματογράφους στις 10 Ιουλίου από τη WEIRDWAVE.
(Πηγή: www.fearnet.com)