★★★½ FLIX.GR | Καταφέρνει να σε κρατήσει με τα μάτια ανοιχτά ακόμη και μέσα στο απέραντο σκοτάδι του.
★★★½ A.V. | Ένα σχεδόν υπνωτικό φιλμ που γλιστρά κάτω από δέρμα.
★★★½ ATHINORAMA.GR | Συνδυάζει το μαύρο χιούμορ του «Μόνο Αίμα» των αδερφών Κοέν + την ωμή βία των splatter movies.
★★★★MOVIEBOX.GR | Ξεχωριστό, ασυμβίβαστο, αλλιώτικο, αξιοθαύμαστο (…) αδυνατώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.
★★★½ REEL.GR | Ανεξάρτητο, σχεδόν ακατέργαστο διαμαντάκι με μια διαπρέπουσα κινηματογραφική πορεία στα φεστιβάλ.
★★★ KATHIMERINI.GR | Η σκηνοθεσία του Τζέρεμι Σολνιέ είναι υπόδειγμα πυκνότητας.
TOSPIRTO.NET | Μια ταινία που ισορροπεί μεταξύ χιτσκοκικής αγωνίας και κατάμαυρου χιούμορ.
Με σιγουριά, ωραίες συνθέσεις των πλάνων αλλά και έξυπνη χρήση του χώρου, με μια σκηνοθεσία που δημιουργεί το σασπένς αφήνοντας πολλά στη φαντασία του θεατή, ο Σόλνιερ, με την πρώτη του αυτή ταινία, έδειξε πως έχει ένα ξεχωριστό, υπολογίσιμο ταλέντο. (ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ Enet.gr)
Μια διαδρομή ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, ένα μελαγχολικό, ατμοσφαιρικό, ιδανικά ισορροπημένο θρίλερ μ’ έναν εξαιρετικό, πολυδιάστατο πρωταγωνιστή. (ΛΗΔΑ ΓΑΛΑΝΟΥ, Efsyn.gr)
Ο σαρκασμός δεν ξεφεύγει ποτέ από τα όρια, συμπληρώνοντας έτσι ιδανικά το ευαίσθητο πορτρέτο ενός πληγωμένου ανθρώπου –αποκάλυψη ο πρωταγωνιστής Μέικον Μπλερ–, ο οποίος αδυνατεί να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο όπου όλοι χωρίζονται σε θύτες και θύματα. Το έξυπνο και χαμηλότονο αυτό θρίλερ ψαχουλεύει βαθιά στην ντουλάπα του αμερικανικού ψυχισμού, όπου εκτός από σκελετούς όλο και κάποιο όπλο βρίσκεται. (ΓΙΑΓΚΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ, Athinorama.gr) http://www.athinorama.gr/cinema/movie.aspx?id=10040929
Με απόλυτη γνώση των περιορισμών του budget του και κρατώντας τις διαστάσεις του χειροποίητου έπους του στο επίπεδο μιας ταινίας που ξέρει πως να κάνει την εμπειρία να αντέξει μέχρι το φινάλε, ο Σολνιέ ολοκληρώνει μια μικρή ωδή πάνω στη μελαγχολία, τους αντιήρωες αυτού του κόσμου και ενώ δεν αρνείται παρά ελάχιστα το απόλυτο σκοτάδι στο οποίο ζει ο κόσμος τον οποίο περιγράφει, φωτίζει μια φαινομενικά άδεια ταινία με λάμψεις απολαυστικού σινεμά και μιας τελικής λύτρωσης που δεν ζητάει την άδεια (κινηματογραφικών και κοινωνικών) νόμων. (ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ, Flix.gr) http://flix.gr/cinema/blue-ruin-review.html
Πέντε χρόνια μετά την μαύρη κωμωδία “Murder Party”, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Jeremy Saulnier, επαναπροσδιορίζεται φιλμικά με το “Blue Ruin”, ένα ανεξάρτητο, σχεδόν ακατέργαστο διαμαντάκι με μια διαπρέπουσα κινηματογραφική πορεία στα φεστιβάλ, όπως σε αυτό των Καννών, όπου ο Saulnier κέρδισε το βραβείο FIPRESCI, με την ταινία να χτίζει αργά, αλλά σταθερά την απόλυτα δικαιολογημένη φήμη της. (ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΟΝΤΟΝΗ, Reel.gr) http://reel.gr/wpress/ta-ereipia-einai-panta-thlimmena/
Χτίζοντας από την αρχή την αίσθηση μια υπόγειας απειλής, το φιλμ του Τζέρεμι Σολνιέ εκμεταλλεύεται το τοπίο, τις σιωπές, τα βλέμματα για να δομήσει ένα θρίλερ εκδίκησης που δεν μοιάζει καθόλου με μια τυπική ταινία είδους. Με έναν ήρωα που αποφασίζει να φέρει σχεδόν μηχανικά εις πέρας ένα σχέδιο που αναμφίβολα δεν έχει σκεφτεί όπως θα έπρεπε και με μια ιστορία που αποκαλύπτει τις πτυχές της δίχως βιασύνη, το «Blue Ruin» είναι ένα σχεδόν υπνωτικό φιλμ που γλιστρά κάτω από δέρμα με τρόπο απροσδόκητο και αποτελεσματικό. (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, AV)
