Η ΚΡΙΤΙΚΗ για το Τσεκούρι από Κόκκαλο

Απίστευτα ωμό, σαρδόνια πικρό και βαθιά αμοραλιστικό γουέστερν που φλερτάρει με το σινεμά τρόμου. Σκηνοθετικό ντεμπούτο-έκπληξη!

Η «Αιχμάλωτη της Ερήμου» του Τζον Φορντ συναντά το «Αληθινό Θράσος» των αδελφών Κοέν σε ένα ταραντινικό, αγωνιώδες, γεμάτο ωμή βία και πικρό χιούμορ οδοιπορικό (…) Όμως στην πραγματικότητα αυτό το γουέστερν τρόμου παραπέμπει ευθέως στον Σέρτζιο Λεόνε. Όχι τόσο στο οπερατικό σκηνοθετικό στιλ του, μα στον αμοραλιστικό τρόπο με τον οποίο εκείνος κοίταζε την Άγρια Δύση, την οποία εδώ ο Ζάλερ απογυμνώνει από κάθε ηρωικό και μυθικό της στοιχείο.

Καθώς οι ήρωές μας προχωρούν όλο και βαθύτερα σε μια no man’s land, περνούν από τον πολιτισμό στη λίθινη εποχή και τους κανόνες της. Έτσι, απειλούμενη από αυτούς που έχει «ξεχάσει», η οργανωμένη κοινωνία τους αναγκάζεται να ξεπεράσει κάθε ηθικό (της ) φραγμό για να διασωθεί, να επιβληθεί και να επιστρέψει στον τόπο της… λαμπρής ελπίδας (Μπράιτ Χόουπ ). 3^1/2 / 5 ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ – ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ http://www.athinorama.gr/cinema/article/tsekouri_apo_kokkalo-2515616.html

Αυτό το νεωτερικό, δυναμικό γουέστερν δεν φοβάται να φλερτάρει με τις πιο αιματοβαμμένες και ανίερες περιοχές του άγριου cult. (…) Η ιδιαιτερότητα του σεναρίου και το όραμα του σκηνοθέτη του για ένα γουέστερν που δεν φοβάται τα άκρα, μοιάζουν να λειτούργησαν ως μαγνήτης για ένα εξαιρετικό καστ που με τη σειρά του ανυψώνει το τελικό αποτέλεσμα, σε κάτι που μπορεί να είναι την ίδια στιγμή σχεδόν «μεταφορικό» και μαζί γεμάτο χορταστικό gore. Το μαύρο χιούμορ δίνει τον τόνο σε μια ταινία που δεν φοβάται να ρισκάρει τόσο υφολογικά όσο και σκηνοθετικά αποφέυγοντας πάση θυσία τα κλισέ, υπονομεύοντας τις προσδοκίες και φιλοδόξώντας να γίνει μια ταινία είδους που δοκιμάζει να εφεύρει ένα καινούργιο δικό της genre. Μπορεί να μην επιτυγχάνει απόλυτα, αλλά ακόμη και για την προσπάθεια αξίζει χειροκρότημα. 3 /5 ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – FLIX.GR http://flix.gr/cinema/bone-tomahawk-review.html

Αλλόκοτη ταινία, στη μεθόριο του παραλόγου, καθώς το μακάβριο χιούμορ γίνεται γκροτέσκ και η βία φτάνει μέχρι τον κανιβαλισμό. (…) Ο Ζάλερ κλιμακώνει υποδειγματικά ένα σύγχρονο γουέστερν για τον πολιτισμό και τη σκοτεινή φύση του ανθρώπου. 3^1/2 / 5 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η εκπληκτική φωτογραφία, καμένη από τον ανελέητο ήλιο, αμβλύνει τους τόνους σε μια ταινία που κατά τα άλλα ανεβάζει την ένταση του τρόμου ώς την παράνοια –σχολιάζοντας, ταυτόχρονα, χωρίς κορόνες, τα δεινά του επεκτατισμού και της αποικιοκρατίας. (…) Ολο το καστ έχει καλές στιγμές και καρικατουρίστικα ατοπήματα, αλλά ο ρυθμός ανεβαίνει ασταμάτητα. 3 / 5 ΛΗΔΑ ΓΑΛΑΝΟΥ – ΕΦ.ΣΥΝ.

Σε πρώτο επίπεδο, ένα άψογο σε δομή, τέμπο και ερμηνείες γουέστερν που εξελίσσεται υβριδικά σε ένα θρίλερ κανιβαλιστικής φρίκης, χωρίς όμως στιγμή να χάνει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του καουμπόικου φιλμ της κλασικής παράδοσης, τα οποία και αναλύει και συνθέτει ιδιοφυώς. Σε δεύτερο, και δοθείσης της πολύ συγκεκριμένης σημειολογίας, όπου κεντρικό ρόλο κρατούν οι αναφορές στον Χριστιανισμό, μια βαθιά ξενοφοβική ταινία, με αναγωγές στην τρέχουσα ένταση μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Δεν ξέρουμε αν στέκει τούτο το «διάβασμα», ερμηνείες μπορούν να δοθούν κι άλλες, εντελώς διαφορετικές. Είμαστε, πάντως, εξαιρετικά αμφίθυμοι. 3 / 5 ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ, CINEMAG.GR

Οι ρίζες του Τσεκούρι από Κόκαλο κρύβονται στο ίδιο το είδος το οποίο πραγματεύεται, μεταφράζοντας το λαϊκό ανάγνωσμα σε b-movie με πρωτότυπη εξέλιξη, ανενδοίαστη χρήση σκληρών εικόνων και εξαιρετική κατεύθυνση των ηθοποιών, με αναμφισβήτητο πρωταγωνιστή τον Κερτ Ράσελ, και τον Μάθιου Φοξ από το τηλεοπτικό «Lost» αποκάλυψη στον ρόλο του μορφωμένου γυναικά Τζον Μπρούντερ. 3^1/2 / 5 ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ – LIFO.GR http://www.lifo.gr/guide/cinema/3473

Ο Ζάλερ παίρνει τα καλύτερα ενός γουέστερν, τα πασπαλίζει με άφθονο, ακομπλεξάριστο τρόμο και παραδίδει ένα από τα πιο ενδιαφέρονται ντεμπούτα που έχουμε δει τελευταία, επιδεικνύοντας συγγραφική δεινότητα αλλά και σκηνοθετική μαεστρία, κοντρολάροντας με ευκολία όλα τα αντιφατικά στοιχεία των ειδών που παντρεύει. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα μικρό κούρεμα της δεύτερης πράξης. Πίστεψέ με, όμως, στο τέλος ούτε καν που θα το θυμάσαι αυτό. 3^1/2 / 5 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – FREECINEMA.GR

Το καλό είναι ότι υιοθετεί ένα υποδόριο χιούμορ, σχεδόν αόρατο, που δεν είναι ακόμα τόσο μαστόρικο, αλλά σίγουρα μπολιάζει την κατάσταση προσφέροντας στοχαστικές δυνατότητες στον θεατή. 3 / 5 ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ – CINE.GR http://cine.gr/film.asp?id=720603&page=4

Δεν χαρίζεται πουθενά (…) μια ταινία που απαιτεί γερά νεύρα και ακόμη πιο γερό στομάχι. 3 / 5  ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ – ΤΟ ΒΗΜΑ