>> ο Χοδορόφσκι αντλεί θάρρος από τη λυτρωτική δύναμη των λέξεων και μετατρέπει την καθημερινότητά του σε μια διαρκή αισθητική (και πολιτική ) πρόταση. Το ίδιο κάνει και με αυτήν την ταινία, οι εικόνες της οποίας είναι την ίδια στιγμή θέαμα και σχόλιο, πραγματικότητα και παραίσθηση, σάτιρα και δράμα, αλήθεια και σινεμά. [Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα http://www.athinorama.gr/cinema/article/poiisi_xoris_telos-2518649.html]
>> ένας ύμνος στην αέναη αναζήτηση προσωπικής φωνής και μια ταινία για την ποίηση – όχι όμως γι’ αυτή που απαγγέλει αυτοσχεδιάζοντας ο νεαρός Χοδορόφσκι, αλλά γι’ αυτήν που αποτελεί στάση ζωής και την ίδια την ουσία της. [Θανάσης Πατσαβός, Flix.gr http://flix.gr/cinema/poesia-sin-fin-review.html]
>> Δε συγκρίνεται με το παρελθόν, βαφτίζει στο δικό της παρόν. [Φοίβος Κρομμύδας, Cinefreaks.gr]
>> Κινηματογράφος που γιατρεύει την ψυχή. [Γιάννης Καντέας Παπαδόπουλος, Reel.gr]
>> (η ποίηση του τίτλου μπορεί να έχει πολλές εκδοχές). [Τάσος Μελεμενίδης, Lifo.gr]
>> Amar. Sentir. Vivir. Que poeta… [Βικτωρία Μιχαήλ, Freecinema.gr http://freecinema.gr/movies/poesia-sin-fin/]
>> ένα υπέροχο ερωτικό γράμμα στη γοητεία του σουρεαλισμού, την αστείρευτη δύναμη του κινηματογράφου ως μέσου έκφρασης και την απόλαυση της ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της. [Βασίλης Φράγκος, Camera Stylo Online]
>> ένα σουρεαλιστικό και αφοπλιστικά ανοιχτόκαρδο γράμμα αγάπης προς την τόλμη της νεότητας και τον λυτρωτικό χαρακτήρα της δημιουργίας. [Νεκτάριος Σακκάς, Cinemag.gr http://www.cinemag.gr/paizontai_tora/arthro/poiisi_xoris_telos-130680464/]
>> η ομορφιά, η ποίηση, μαζι με το απελευθερωτικό χιούμορ, είναι στη βάση ενός κινηματογράφου που δεν έχει, και δεν πρέπει να έχει, σχέση με τον κινηματογράφο εκείνο που, με τη δικαιολογία πως προσφέρει ψυχαγωγία, αφαιρεί την οποιαδήποτε φαντασία και χαρά από τη ζωή μας, για να μας μετατρέψει σε σκλάβους μιας άχαρης, χωρίς κανένα νόημα, ζωής. [Νίνος Φενέκ Μικελίδης, Enetpress.gr http://enetpress.gr/enet/politismos/item/14121-nees-tainies-kritiki-vid]
