Δίνοντας τον πρώτο ρόλο στη γυναικεία ματιά πάνω στην Άγρια Δύση και τυλίγοντας με μαύρο χιούμορ (φυσικές και ψυχολογικές) συγκρούσεις που εξελίσσονται απολύτως δραματικά, ο Τόμι Λι Τζόουνς προσεγγίζει με πρωτότυπο –τόσο ρεαλιστικό όσο και αντισυμβατικό– τρόπο το κλασικό γουέστερν, εντυπωσιάζει με τη γλυκόπικρη αναβίωση του απάνθρωπα ηρωικού κόσμου του και μας χαρίζει δύο ολοζώντανους, συμπληρωματικούς κινηματογραφικούς χαρακτήρες που συγκινούν χαμένοι μέσα στις κωμικοτραγικές αντιφάσεις τους. (Χρ. Μήτσης, Αθηνόραμα)
Κοντινό σε τόνο στις «Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράντα», στον ώριμο τρόπο με τον οποίο κοιτάζει του ήρωές και τις συνθήκες στους, στην ήρεμη μεθοδικότητα με την οποία μπαίνει κάτω από το δέρμα τους και στην γαλήνια μα βαθιά μελαγχολική ματιά του με την οποία κοιτάζει την ζωή, το «The Homesman» είναι αναγνωρίσιμα έργο ενός σκηνοθέτη με μια συγκροτημένη και έντονη άποψη. (Γιω. Κρασσακόπουλος, Flix.gr)
Πραγματικός πρωταγωνιστής αποδεικνύεται η βαθιά αίσθηση αυτού που είναι σωστό και λάθος, σαν ένστικτο, ανεξάρτητα από εποχή, κατάσταση ή είδος. Ενα γουέστερν αναπάντεχο. Μια αξιόλογη ταινία για την «απογοήτευση» και την «απώλεια νοήματος»… Να την δείτε! (Ριζοσπάστης) http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=8006465&publDate=26/6/2014
★★★1/2 Αθηνόραμα ★★★★Τα Νέα ★★★★Ελευθεροτυπία ★★★1/2 Εφ.Συν. ★★★1/2 ★★★1/2 Flix.gr ★★★1/2 Lifo Έθνος ★★★1/2 Το Βήμα ★★★Καθημερινή
Με κινητήρια δύναμή του τις δυο πρωταγωνιστικές ερμηνείες των Χίλαρι Σουόνκ και Τόμι Λι Τζόουνς, το «Μέχρι το Τέλος» συγχρονίζεται στην τροχιά μιας παραδοσιακής ταινίας δρόμου και διατηρεί σε όλη την διάρκειά του μια αξιοπρεπή μελαγχολία στην οποία δεν ενδίδει ποτέ ολοκληρωτικά. (Λουκ. Κάτσικας, Περιοδικό Σινεμά)
Ο Τζόουνς αντιλαμβάνεται εύστοχα πόσο διαφορετικά ερμηνεύουν την επιβίωση στις κακουχίες, την αντίθετη φιλοσοφία ενός αμοραλιστή φτωχοδιάβολου και μιας ζορισμένης χριστιανής, τη σύγκρουση και την κάθαρση που αναπόφευκτα έρχεται σε διαφορετικούς χρόνους. Η Χίλαρι Σουάνκ, στον καλύτερο ρόλο της μετά τους δύο που της χάρισαν τα Όσκαρ της, και ο Τόμι Λι Τζόουνς πρωταγωνιστούν και συγκινούν ανάμεσα σε ένα μεγάλο καστ που περιλαμβάνει ως και τη Μέριλ Στριπ, σε μια μικρή, φιλική συμμετοχή. (Θοδ. Κουτσογιαννόπουλος, Lifo.gr)
Ο Τόμι Λι Τζόουνς βρίσκει την ευκαιρία να αναδείξει θέματα που βρίσκονται στη «βάση» του αμερικανικού πολιτισμού, όχι μόνο την καταπίεση της γυναίκας, αλλά και την ανελέητη βαρβαρότητα που θεμελίωσε τη μεγάλη Αμερική. (Κ. Τερζής, Αυγή)
Σταδιακά, η ταινία μεταμορφώνεται από γουέστερν σε ιδιότυπο road movie, για να εκτοξευθεί από εκεί σε ορίζοντες ελεγειακούς, χώρος ιδανικός για να υψωθεί η αρχετυπική φιγούρα του Τόμι Λι Τζόουνς. Που, όμως, μοιάζει να κουβαλά το βάρος αυτής της μεγάλης θυσίας για λογαριασμό όλων των πιστολάδων που πέρασαν από μια μεγάλη οθόνη. Κι όταν ο ίδιος στέκεται στον φακό, με πρόσωπο σκαμμένο και ματιά που σε κόβει στα δύο, το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι πως κανένα τοπίο στην ιστορία του σινεμά δεν μπορεί να συναγωνιστεί το πρόσωπο ενός ανθρώπου. (Άκης Καπράνος, Τα Νέα)
H Χίλαρι Σουόνκ, σε άλλη μία tour-de-force ερμηνεία! (Τ. Κλειδωνόπουλος, Thetoc.gr)
H δεύτερη ταινία του Τόμι Λι Τζόουνς ως σκηνοθέτη μετά το εξαιρετικό «Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εσταράντα» είναι ένα φιλμ φτιαγμένο από παρόμοια υλικά, παρατηρητικότητα, μελαγχολία, πλούσια συναισθηματικά τοπία και μια διαπεραστική ματιά στους ανθρώπους και την κατάστασή τους. Εδώ, το φιλμ είναι χτισμένο γύρω από τους μηχανισμούς ενός γουέστερν, όμως δίχως να ακολουθεί κανένα από τα κλισέ που συνήθως ορίζουν το είδος, ξεκινώντας κιόλας από την κεντρική ηρωίδα του. Σπάνια θα συναντήσεις μια γυναίκα πρωταγωνίστρια σε ένα κινηματογραφικό είδος κατ’ εξοχήν ανδρικό, κι επίσης πιο σπάνια θα έχεις την ευκαιρία να κοιτάξεις την εποχή, τις συνθήκες, τις κοινωνικές δομές μιας εποχής και μιας κοινωνίας δίχως στερεότυπα και αναμασημένες ιδέες. Βασισμένο στο βιβλίο του Γκλέντον Σουάρτχαουτ «The Homesman», το φιλμ θα μπορούσε να περιγραφεί σαν μια ταινία δρόμου, ή μια ιστορία για ένα αταίριαστο ζευγάρι, όμως ο Τζόουνς κοιτάζει πέρα από την επιφάνεια τόσο του γοητευτικού τοπίου του όσο και της επιφάνειας των ηρώων και της σχέσης που χτίζουν. (Γιω. Κρασσακόπουλος, AV)
Το παράξενο ελεγειακό γουέστερν «Μέχρι το τέλος», με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Τόμι Λι Τζόουνς, από τους κορυφαίους της παλιότερης γενιάς Αμερικανών ηθοποιών, δεσπόζει ανάμεσα στις σημερινές πρεμιέρες. Αντισυμβατική ταινία, απομυθοποιητική και χωρίς τα γνώριμα κλισέ του είδους, μοιάζει περισσότερο με φεμινιστικό δράμα απλωμένο σ’ ένα σχεδόν αρχαϊκό σκηνικό της Άγριας Δύσης, εικαστικά εξαιρετικό. Η επιβλητική εσωτερική ερμηνεία του Τζόουνς δίνει δραματουργικό βάθος στις στυλιζαρισμένες εικόνες. (Δημ. Μπούρας, Καθημερινή)
Ενα πολύ συγκινητικό αλλά πάνω από όλα πολύ κινηματογραφικό σύνολο. (Γ. Ζουμπουλάκης, Το Βήμα)
Στο δεύτερο μέρος [της ταινίας], ο ρυθμός αλλάζει για να δώσει τη θέση του σε ανατροπές και βίαια ξεσπάσματα, με τον Τζόουνς να μετατρέπεται σε ένα είδος εξολοθρευτή αγγέλου, προσφέροντάς μας, τελικά, ένα όμορφο, λυρικό, ταυτόχρονα μελαγχολικό, δοσμένο με άνετο ρυθμό νεο-γουέστερν, που δίνει μιαν άλλη διάσταση στην ταινία. Ενα γουέστερν στο πνεύμα εκείνων του Σαμ Πέκινπα και του Κλιντ Ιστγουντ, αποχαιρετισμός στο εξαιρετικό αυτό, αν και υπό εξαφάνιση, είδος. (Νίνος Φενέκ-Μικελίδης, Ελευθεροτυπία) http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=26/06/2014&id=437178
Ακόμα περισσότερο, ο Τόμι Λι Τζόουνς, παλιομοδίτης και λακωνικός κινηματογραφικά, μιλά με τον πιο καθηλωτικό τρόπο, όχι για μια τιμωρία και μια συγχώρεση, αλλά για κάτι ακόμα πιο «προτεσταντικό», την αυτοτιμωρία του ανθρώπου που δεν μπορεί να συμπάσχει, να προσφέρει ανθρωπιά σε όποιον τη χρειάζεται. Και καταλήγει με μια ταινία κινηματογραφικά συναρπαστική και νοηματικά ώριμη, απογυμνωμένη μέχρι να φτάσει στα απολύτως ουσιώδη. (Λήδα Γαλανού, Εφ.Συν) http://www.efsyn.gr/?cat=32173
